o uszach

См. также в других словарях:

• chodzić [stawać – stanąć] na uszach — {{/stl 13}}{{stl 8}}pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} bardzo starać się coś osiągnąć, próbować zrobić coś bardzo trudnego : {{/stl 7}}{{stl 10}}Chodzili na uszach, żeby zdążyć na czas z oddaniem pracy. Stanę na uszach, a załatwię ci tę pracę. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• cwaniaczek z miodem w uszach — Mężczyzna sprytny lub przebiegły Eng. A smart, shrewd, or cunning man …   Słownik Polskiego slangu

• cwaniak z miodem w uszach — Mężczyzna sprytny lub przebiegły Eng. A smart, shrewd, or cunning man …   Słownik Polskiego slangu

• dać po uszach — 1) Zbić kogoś, zwłaszcza zwłaszcza za karę Eng. To beat someone up, especially as a punishment 2) Ukarać kogoś Eng. To punish someone …   Słownik Polskiego slangu

• dostać po uszach — 1) Zostać zbitym, zwłaszcza za karę Eng. To be beaten up, especially as a punishment 2) Zostać ukaranym Eng. To be punished …   Słownik Polskiego slangu

• ucho — 1. Ciągnąć, wyciągnąć kogoś za uszy «pomagać, pomóc komuś w osiągnięciu czegoś, co jest, było dla niego bardzo trudne, przekracza, przekraczało jego możliwości»: Okazało się prędko, że i Zbyszek jest bystry, zdolny, a w zamian za lekcje… …   Słownik frazeologiczny

• ucho — n II; lm MB. uszy, D. uszu (uszów), C. uszom, N. uszami (uszyma), Ms. uszach 1. «parzysty narząd słuchu i równowagi u kręgowców (u człowieka i ssaków składający się z ucha zewnętrznego, środkowego i wewnętrznego) znajdujący się po obu stronach… …   Słownik języka polskiego

• szum — I m IV, D. u, Ms. szummie; lm M. y 1. «niski, bezdźwięczny odgłos wywoływany przez poruszające się masy czegoś (np. powietrza, wody, gałęzi drzew); przeciągły, długi szmer, hałas» Cichy, daleki, donośny, gwałtowny, łagodny, monotonny,… …   Słownik języka polskiego

• szumieć — I ndk VIIa, szumiećmi, szumiećmiał «powodować, wytwarzać, wydawać szum» Morze, rzeka, wodospad szumi. Deszcz, drzewo, las, wiatr szumi. Czajnik, samowar, odkurzacz, wentylator szumi. Potok, strumień szumi po kamieniach. Sztandary, szturmówki… …   Słownik języka polskiego

• świszczeć — ndk VIIb, świszczećczę, świszczećczysz, świszcz, świszczećczał, świszczećczeli → świstać w zn. 1 ◊ Pędzić, mknąć, wywijać czymś itp. aż w uszach świszczy, aż powietrze świszczy (w uszach) «pędzić, mknąć, wywijać czymś bardzo szybko, ze świstem» …   Słownik języka polskiego

• zadzwonić — dk VIa, zadzwonićnię, zadzwonićnisz, zadzwonićdzwoń, zadzwonićnił 1. «poruszyć dzwonem lub dzwonkiem, nacisnąć guzik dzwonka, wywołując dźwięczenie; dać znać o czymś dzwonkiem, dzwonieniem» Zadzwonić do drzwi, do bramy. Zadzwonić na obiad. ∆… …   Słownik języka polskiego